Bir keklik dağ başında oxuyurdu. Tülkü onun sesini eşidib yanına geldi ve dedi: - Ay keklik, sen ki, beyle gözel quşsan ve beyle gözel sesin var, eyle her zaman oxuyursan? Sen heç yuxulayıb yatmırsan? Keklik dedi: - Niye yatmıram, elbette ki, yatıram. Tülkü dedi: - İndi ki, beyledir, bir mene göster görüm nece yatırsan?
Keklik yatmağını tülküye göstermek üçün gözlerini yumdu. Tülkü celd atılıb onu dutdu. Keklik gördü ki, tülkü onu aldadırmış. Ax-maqlık edib onun hiylesine inanıpdır. Başını tül-künin ağzından çıxarıb dedi: - Ay tülkü baba, sen ki, bele bacarıqlı ve bele qolaylıqla ovunu dutursan, sen heç yeyende Allah’a şükür edirsen? Tülkü cavab verdi: - Nece etmirem, elbette ki, edirem. Keklik dedi: - İndi dutax ki, sen meni yemisen, bir Allah’a şükür et, görüm nece edirsen? Tülkü ağzını açdı ki, şükür etsin, keklik bir anda uçub qondu bir qayanın üstüne. Tülkü veziyeti beyle görüb dedi: - Keklik qardaş, sen ki, menim ağzımdan qur- tuldun, get, ama lenet olsun o adama ki, ovunu ye memiş Allah’a şükür edir. Keklik cavabmda dedi: - Yaxşı deyirsen tülkü baba, o adama da lenet olsun ki, yuxusu gelmemiş gözlerini yumub yatmaq isteyir.
